Koffer pakken: Wat een ramp!
Als ik een weekje op vakantie ga, vind ik het al erg. Je weet immers nooit wat je te wachten staat: warm, koud, zon, regen? En wat gaan we doen: boswandeling maken, naar het strand? Nee, colbert heb ik niet nodig… Maar als we nu eens naar het theater willen? Oh ja, dus toch!
Voor je het weet zit de auto vol met spullen die na afloop weer ongebruikt in de kast verdwijnen.  Dat is bij één week vakantie.

Nu ik drie (3) maanden (!) naar Verweggistan ga, is inpakken helemaal een catastrofe. Wat ik mee moet nemen? Geen idéé! Ja, tandenborstel en scheermesjes, dat valt nog wel te bedenken. En sokken en ondergoed natuurlijk. Maar hoeveel dan? Voor drie maanden schone sokken meenemen is niet te doen. Ik neem aan dat ik in het hotel wel kan laten wassen. Maar wanneer, hoe vaak? En wat betekent dat voor het aantal sokken dat ik inpak?
Het weer, ook zo’n onzekere factor. Het klimaat in Kuala Lumpur schijnt warm en vochtig te zijn, met ruim dertig graden overdag, vijfentwintig ’s nachts en bijna elke dag een bui(-tje). Maar wat moet ik met die informatie? Dat ik geen dikke trui hoef mee te nemen, dat snapte ik zo wel. Maar verder: overhemd of T-shirt? paraplu of regenjas? En wat dragen ze daar op kantoor? Hopelijk geen stropdas, want ik vertik het om die in te pakken.

Gelukkig is er de KLM. Die beperkt mijn bagage-ellende tot 23 kilo, zo staat op mijn ticket. Laat ik er maar een project van maken. Ik start met een Product Risico Analyse. Alles wat ik nodig zou kunnen hebben, ga ik MoSCoW-en.
Bedenk daarbij dat er waarschijnlijk een work-around is: ter plaatse kopen. Kuala Lumpur schijnt een echte winkelstad te zijn, dus alles zou te krijgen moeten zijn (behalve hagelslag en bitterballen).
Op grond van deze analyse leg ik al mijn spullen in een prioriteitsvolgorde. En dan ga ik mijn koffer pakken, net zolang tot (a) ie vol zit of (b) de 23 kilo is overschreden. Wedden dat ik nog wat overhoud? Jammer dan, de belangrijkste zaken heb ik in ieder geval bij me.

Zo doen wij testers dat, vandaar: eerst analyseren hoe belangrijk alles is, dan prioriteren en vervolgens testen totdat de tijd of het geld op is. En dan zijn altijd een paar tests over die we eigenlijk ook hadden willen doen, maar ja, dat zit er nu even niet in. Benieuwd hoeveel fouten in productie ik ga tegenkomen …