‘Time flies when you’re having fun.’

Blijkbaar veel fun gehad, de laatste tijd, want ongemerkt is het alweer anderhalf jaar verder, sinds ik voor het laatst iets op mijn blog schreef. Dat kun je niet meer echt een regelmaat noemen. We zullen het maar op een writers block houden, want de enige andere verklaring is Alzheimer, en daar ben ik nog niet aan toe…

Tja, wat is er allemaal gebeurd in die tijd? Veel natuurlijk, maar vooral veel van hetzelfde. Dat is niet echt een stimulans om te schrijven.

Eerst maar even wat vakantiekiekjes om in de stemming te komen.

Barracuda (mei 2015, Bonaire)

Sequoia (augustus 2015, Californië)

Bij De Blocq van Kuffeler (oktober 2015, Almere)

Skûtsjesilen (juli 2016, Grou)

Dat schiet lekker op, nietwaar.

Qua werk was het de ene testtraining na de andere. Jemig, wat was het druk! Blijkbaar wil iedereen tester worden, vooral via Polteq. We hebben daarvoor onder andere het fenomeen ‘Masterclass’, waarin we groepjes universitaire schoolverlaters uit alle richtingen en windstreken in een maand of twee opleiden tot professionele testers. Mijn collega Erik en ik hebben in het afgelopen jaar al vijf zulke klasjes onder handen gehad. Daarmee is Nederland een stuk of veertig goed opgeleide testers rijker geworden. Ik vind het fijn om te doen: ze hangen aan je lippen, je kunt er echt je ei in kwijt en later komen ze je vertellen dat ze er in de praktijk zo geweldig mee aan de slag kunnen.

De Masterclass: zo leuk kan het zijn!

Vakinhoudelijk ben ik me de laatste tijd steeds meer aan het verdiepen in het vakgebied van Requirements Engineering. Voor testers een buitengewoon belangrijke discipline, want wat valt er nou te testen als er geen requirements zijn? Toch? Ik ben terecht gekomen in de IREB-familie, de International Requirements Engineering Board.

Daar heb ik het al eerder over gehad, dus het moge bekend zijn dat ik daarin cursus geef, dat ik betrokken ben bij het vertalen van examenvragen en dat ik deelneem aan de werkgroep die de Advanced Level Elicitation and Consolidation syllabus 2.0 ontwikkelt.
Van het een komt het ander: sinds het voorjaar ben ik penningmeester van de club geworden. Ach, een beetje met centjes stoeien. Maar dit is wel echt serieus, niet zozeer die centjes, maar meer het als lid van de Executive Committee de tent draaiende houden en een visie voor de toekomst mee ontwikkelen. Het leuke van een internationale organisatie: je komt nog eens ergens…

Daarnaast ben ik sinds kort Certified Agile Business Analyst, omdat ik dat nodig had om de bijbehorende tweedaagse CABA-cursus te mogen geven. Daar heb ik direct alweer een launching customer mee mogen plezieren, dit keer in België nog wel.
Tussen de trainingen door is er zelfs af en toe tijd om ‘echt’ te werken. Ik ben bezig om voor een groot stuwadoorsbedrijf uit de Rotterdamse haven het testbeleid op te zetten. Dat betekent veel luisteren, veel nadenken en af en toe iets slims zeggen; de theorie op zo’n manier in de praktijk brengen, dat mensen ‘vanzelf’ de goede dingen gaan doen.
Of dat gaat lukken…

… sloop geruisloos ons bestaan binnen. Ja, er was natuurlijk een ontspannen kerstvakantie met allerlei familiale en culinaire gebeurtenissen. En Kockengen blonk weer in de wijde omgeving uit door het afsteken van een kapitaal aan siervuurwerk (waarbij mijn rol zich beperkte tot toekijken). Maar verder was het business as usual.

Januari stond voor mij primair in het teken van vertaling. Sinds bijna twee jaar geef ik de cursus requirements engineering van IREB. Het materiaal daarvoor heb ik destijds ontwikkeld in het Engels en sindsdien al een keer of tien in trainingen gebruikt. Maar eind vorig jaar is er door IREB een Nederlandstalige syllabus uitgebracht, waarbij ik nog heb meegewerkt aan de vertaling. Omdat een van onze belangrijkste klanten de cursus voortaan in het Nederlands wil hebben, moest ik ineens vol aan de bak om mijn eigen materiaal omzetten van het Engels in het Nederlands. Fluitje van een cent, zou je denken, maar dat viel tegen! Bijna 300 sheets omzetten en ruim 10 cases met uitwerkingen… Gelukkig is een paar collega’s bijgesprongen, anders had ik het niet gered.

Half januari ben ik naar een biologencongres geweest. Hè? Ja, biologencongres. Het zit zo: mijn vrouw Corrie gaat als biologiedocente ieder jaar naar de NIBI-conferentie. En dit jaar stelde ze voor dat ik na mijn werk naar de avondlezing zou komen luisteren. Die ging – best interessant – over het eten van insecten. Niet over wat insecten zelf eten, maar hoe wij insecten als efficiënte en smakelijke voedselbron kunnen gebruiken. Ter leringh ende vermaeck werden aan het eind ook allerlei snacks geserveerd met meelwormen en sprinkhanen. Die heb ik uiteraard getest. Yammie, dat smaakte naar meer.

Gevolg: de week daarop naar de Sligro, want daar kun je ze kopen. Corrie heeft ze op school aan de leerlingen voorgezet, maar ook thuis kwamen de sprinkhanen op tafel.
Overigens, voor een bedrag van zo’n tien euro per ons kun je beter biefstuk eten… Iets minder exclusief, maar zeker zo lekker 🙂

Vervolgens ben ik een paar dagen naar België geweest om een cursus Testcoördinatie in de Praktijk te geven. Altijd leuk, cursus geven in België, en extra gezellig omdat Dennis, een van onze Masterclass collega’s, meedeed en in hetzelfde hotel verbleef. Wij gebruikten de avond voor een vergelijkende test van Chimae Blauw en Rood – de uitkomst staat me niet meer helemaal bij. Ook aardig: een van de Belgische cursisten verraste me bij het afscheid op een flesje Karmeliet. Hij vond dat mijn kennis van de Belgische bieren op een wat hoger peil moest worden gebracht. Een voorbeeld dat navolging verdient!

Februari: gekke maand. Het begon heel voorspoedig met de net op tijd gereed gekomen Nederlandse IREB training.
En toen… werd ik ziek. Dat had ik al jaren niet meer meegemaakt. Ik kreeg net als honderdduizenden andere Nederlanders griep of wat daarvoor moet doorgaan – ondanks de prik waar de overheid mij sinds kort jaarlijks op trakteert.
Ik was op zich niet eens zo beroerd, behalve wanneer ik probeerde te gaan slapen. Dan begon ik te hoesten en dat ging de hele nacht door, zodat ik de volgende ochtend volkomen geradbraakt mijn bed uitrolde.

Na een paar dagen stond de examendag van IREB op de planning. Aangezien ik binnen Polteq de enige ben die dat kan verzorgen, was ziek zijn die dag geen optie. Dus maar weer aan het werk gegaan – met forse ondersteuning van vriend Paracetamol. Dat examen is uiteindelijk wel gelukt, hopelijk zonder dat ik de cursisten heb aangestoken (behalve met het requirements-virus). Maar de bronchitis kwam dubbel en dwars terug. Zelfs met een dubbele dosis codeïne bleef ik nachtenlang doorhoesten. Uiteindelijk ben ik er bijna twee weken zoet mee geweest.

Toen ik weer op de been was, heb ik samen met collega Erik gewerkt aan de vernieuwing van onze cursus Testcoördinatie in de Praktijk. We grijpen momenten waar de planning niet helemaal is ingevuld vaak aan om cursussen te actualiseren en te upgraden. Het kan immers altijd beter. We zijn bezig de trainingen meer interactief en agile te maken, en cursisten meer samen aan het werk te zetten in plaats van zelf aan het woord te zijn. Testcoördinatie in de Praktijk is flink op de schop gegaan. Ik ben heel benieuwd hoe de cursisten zullen reageren.

Februari werd afgesloten met een weekje crocusvakantie. Lekker relaxed gedaan, dagje naar Museum Boerhaave in Leiden, avondje naar de bioscoop – Selma over Martin Luther King. Maar ook een dag geklust aan de boot, antifouling eraf geschuurd. Wat een strafwerk, zeg! Blij dat het erop zit, of liever gezegd, eraf.