Laten we het eens over juli hebben. Juli is traditioneel het begin van de komkommertijd. Iedereen is op vakantie of gaat binnenkort, dus er gebeurt eigenlijk niks, zou je zo zeggen. Maar dus niet deze afgelopen juli.

Het was weer een welbestede maand. Eindelijk had ook het KNMI door dat het zomer was geworden, dus het weer deed wat het moest doen. En dan valt het niet altijd mee om je aandacht bij het werk te houden, terwijl daar toch alle reden voor was.

Het begon al meteen goed: twee dagen cursus Requirements Review in Leeuwarden. Een aangepaste versie van onze standaard Review cursus, waar ik een aantal onderwerpen van Requirements Engineering doorheen had gemixt. Twee dagen op en neer naar Leeuwarden vind ik een beetje veel van het goede, dus ik bleef een nachtje in het Stenden hotel. Dat bleek een opleidingshotel te zijn, verbonden aan de Hogeschool. Erg leuk, allemaal enthousiaste jonge mensen die hun uiterste best deden om het de gasten naar de zin te maken. Ook lekker gegeten. Alleen, je moet geen haast hebben, want een beetje tempo moeten ze nog leren. Nou ja, ik had ook geen haast.
De cursus was leuk, de deelnemers geïnteresseerd en vanuit het cursuslokaal keek ik omlaag naar de haven van Leeuwarden. Ik zag de boten langsvaren en dacht: ‘Over een week of twee vaar ik daar misschien ook wel…’. Ach, ook bij een cursus dwalen je gedachten wel eens af. Maar daarover later meer.

Een volgende memorabele juli-moment: voor het eerst kon ik mijn IREB Requirements Engineering cursus geven. Die had ik al meer dan een jaar geleden ontwikkeld, maar hij was steeds niet doorgegaan omdat er te weinig aanmeldingen waren. Nu dus eindelijk wel. De eerste keer een cursus geven is altijd spannend. Je hebt je best gedaan om er iets moois van te maken, maar je moet altijd afwachten hoe goed dat valt bij de deelnemers. Nou, dat ging dus wel. Niet dat iedereen meteen razend enthousiast was, maar de eindevaluatie was goed en ze vonden allemaal dat ze veel geleerd hadden. Uiteindelijk telt het examenresultaat. Hoewel ik altijd mik op 100% geslaagd, was ik met de gerealiseerde 75% best tevreden. Ik heb er ook zelf van geleerd en met de feedback van de cursisten ga ik een aantal verbeteringen in het cursusmateriaal doorvoeren. Met name de vragen van het oefenexamen kunnen een upgrade gebruiken. Nu maar hopen dat het niet wéér een jaar duurt eer de volgende cursus doorgaat.

Op de valreep, net voor mijn vakantie, de eerste dag van TMap Next Test Manager gegeven. Daar is niet zoveel vraag naar, dus dat was al weer een tijdje geleden dat ik die stof voor mijn neus kreeg. Maar goed, ’t is net fietsen: als je het eenmaal kent, verleer je het niet zo gauw.

En toen ineens, half juli, was het vakantie. We gingen iets doen wat we nog nooit eerder hebben gedaan, namelijk varen in Friesland met een motorjacht. Dat was weer eens heel wat anders: het water op met tien ton staal onder je voeten en krap twee uur ‘vaarles’ achter de rug. Zo’n boot, daar zit wel een stuur (‘roer’) op, maar geen rem. En met een beetje wind gaat ie zijn eigen gang, zonder dat ik als landrot meteen in de gaten had wat de bedoeling was.
Maar het was mooi weer en je gaat niet harder dan een opoefiets, dus echt brokken maken valt nog niet mee. Uiteindelijk werd het een prachtige tocht, door authentieke Friese dorpjes en met rustieke overnachtingen in het riet. Of, ter afwisseling, midden in het stadshart van Leeuwarden! Na een weekje varen kon ik best overweg met de boot, mede dankzij mijn voortreffelijke bemanning (eigenlijk bevrouwing).

De vaarvakantie eindigde en de maand juli ook. De laatste dag was ik alweer aan het werk, dit keer met een cursus ISTQB Advanced Test Manager. Opvallend is dat we dit jaar ook in de zomermaanden nog best wat cursussen draaien. Zou het aan de crisis liggen, dat bedrijven hun mensen in de slappe tijd op cursus sturen, zodat er geen omzet verloren gaat? Dan hebben wij dus blijkbaar baat bij de crisis. ‘Elk nadeel hep z’n voordeel’, om een bekend Nederlands filosoof te citeren.

Ik citeer even uit een prachtig lied van Drs P.  (waar ik een grote fan van ben):
Het is weer juni, de eerste juni,
U heeft het vast aan uw kalender al gemerkt;
Het is weer juni, de warme juni,
Dat blijft ook zeker niet tot Nederland beperkt!

Zoals ik in mijn vorige blog al opmerkte, in onze business is het vaak hollen of stilstaan. En jawel, de laatste tijd vooral dus hollen. Ik heb me weer een partij cursussen gegeven om ‘U’ tegen te zeggen. Waaronder tweemaal een hele zaterdag, twee keer mijn – normaal gesproken – vrije donderdag en nog ’n keer een maandagavond als invaller voor mijn collega Erik die ineens zijn stem kwijt was (en dan is het lastig lesgeven…). Dat kan allemaal worden gecompenseerd in vrije tijd, zodat ik de afgelopen maand een dikke week aan vakantiedagen erbij gesprokkeld heb. Gelukkig wordt het vanaf half juli een stuk rustiger, dus dan haal ik de schade wel weer in.

Zo’n (interne) avondcursus is trouwens wel grappig, dat doen we tegenwoordig via Webex. Een paar cursisten heb ik live tegenover me zitten, maar de meeste (waaronder twee nieuwe Belgische collega’s) volgen de cursus gewoon thuis voor de buis. Met een beetje webcam kom je al een heel eind. Je hebt wel een goede internetverbinding nodig: we kregen het pas echt aan de praat nadat we op kantoor waren overgegaan op glasvezel. We bouwen een hele opstelling met één PC voor de presentatie, een voor de beamer, eentje waarop ik de webcam-beelden van alle deelnemers zie, een gecombineerde speaker/microfoon, een tekentablet, een webcam gericht op mezelf en één op de cursisten, kortom een complete machinekamer. Maar, wonder boven wonder, het werkt wél (meestal …). Een paar jaar terug moest je zoiets met professionele apparatuur van vele tienduizenden euro’s laten aanleggen, nu kun je dat allemaal zelf, met spullenboel die je om de hoek bij de Office Centre koopt. Ik blijf me erover verbazen.

Tussendoor was er nog net een beetje tijd over om de Advanced TA cursus af te ronden.  Die is op een oor na gevild, maar ja, als je steeds tussendoor andere dingen te doen hebt, dan komt het tempo er maar moeilijk in. We hebben bij de voorbereiding van TA veel tijd besteed om goede oefenexamenvragen te bedenken. Toen we de vergelijkbare TM-cursus voor het eerst gaven voor ons kritische publiek van eigen collega’s, kwamen ze wel met wat verbeterpuntjes aandragen. Bij de TA-cursus zetten we nu in op ‘first time right’. Of dat lukt gaan we in het najaar aan den lijve ondervinden.

Half juni moest ik examen doen voor de CAT-training waaraan ik in mei was begonnen. Tjonge, jonge, dat is me een ervaring. Je bent er een hele dag zoet mee, ’s ochtends practicum en ’s middags theorie-examen. Het belangrijkste wat je eraan overhoudt is schrijfkramp. Alles gaat met pen en papier (behalve natuurlijk het testen zelf op het practicum), je staat continu onder zware tijdsdruk (net echt dus!) en je pent in het totaal zo’n twintig à dertig A4-tjes vol. Dan ben je aan het eind van de dag compleet total loss. Maar het was zeker de moeite waard. Ik ben zowaar geslaagd, tot mijn eigen verbazing want mijn voorbereiding was dit keer op z’n zachtst gezegd suboptimaal.

Andere leuke dingen deze maand:
• Een dagje testcoördinatie in de praktijk bij een nieuwe klant in Brussel, met twee alleraardigste dames als cursist, de ene nederlands- en de ander franstalig (en dan de cursus houden in het Engels…), en een uitstekende lunch tussen de middag.
• De unitmeeting Consultancy, waar twee tienjarige jubilarissen in het zonnetje werden gezet, die ik vervolgens mocht interviewen voor ons personeelsblad Polteq Nieuws.
• En de unitmeeting Amsterdam, waar ik een verhaaltje heb gehouden over Context Driven Testen: wat is het en hoe gaan we daar de komende tijd binnen de club aandacht aan besteden.
Professioneel gezien een welbestede maand dus.

En ook privé was er van alles te beleven. Even in chronologische volgorde:

Op vrijdagavond 8 juni het eerste echte optreden van Pangea, het wereldmuziek-koor waarin mijn dochter Anita sinds enige tijd zingt.

De volgende dag naar Zeeland, voor een duik in de Oosterschelde bij de Zeelandbrug met onze duikclub Scubadoe. Een hele leuke duik, waar ik voor het eerst onder water een sepia ben tegengekomen.

De dag daarop wéér een hoogtepunt:
Mijn eerste optreden in het gregoriaanse koor van de wijkgemeente van de Pauluskerk in Breukelen, waar we een redelijk druk bezochte vespersdienst mochten opluisteren. Het is al minstens vijfentwintig jaar geleden dat ik voor het laatst meezong in een gregoriaans koor, maar het voelde vertrouwd als vanouds.

Later in de maand de verjaardag van Anita, die we vierden door met haar vriend te gaan eten in restaurant Wilheminapark in Utrecht, heel gezellig.

Als ik het allemaal zo opschrijf, dan word ik er bijna moe van, zoveel dingen in één maand beleefd. Maar het houdt je van de straat, en vrolijk, en jong, en actief! Dus we gaan gewoon zo door. Benieuwd wat juli zal brengen …